محو توام چنان كه ستاره به چشــم صبــــح          يا شــــبنم ســــپيده دمــان،آفتـــــتاب را

مي خواهمت چنان كه شب خسته خواب ر ا         مي جويمت چنان كه لب تشـــنه  آب را

اي خواهشــــــي كه خواستني تر از پاسخي         با چون تو پرسشي چه نيازي  جواب را

بايســــــته اي چنان كه تپيدن بـــــــراي دل            يا آنـچنان كه بــــال  پريدن  عقــــــاب  را

بي تابم آنــــــــــــچنان كه درختان براي باد             يا  كودكـــان  خفته  به گــــــهواره تاب را

حتـــــــي اگر نباشــــــــــي مي آفرينــــمت            چونان  كه  التهاب  بيابان ســــــــــراب را

                                                                                        

                                                                                        قيصر امين پور